1918 جىلى ساۋىردە ا.بايتۇرسىن ۇلى، م. دۋلاتوۆ، ر. مارسەكوۆ قاتارلى الاشتىڭ ارىستارى شاۋەشەك قالاسىنا بارعان بولاتىن. اسەت اقىننىڭ قازىرگى بەينەسى سول جولعى باسقوسۋدا توپتىق تۇسكەن سۋرەتتەن الىنعان...
تاريحي دەرەكتەن
اڭىز بولعان قازاقتىڭ دالاسىنا،
ءماشھۇر بولعان الاشتىڭ بالاسىنا –
احمەت، ءمىرجاقىپ پەن رايىمجان...
بارعان كەزى شاۋەشەك قالاسىنا.
جەل ءسۇيىپ جاسىپ ءتۇستى جەلەگىنەن،
كۇي توكتى قايىڭى مەن تەرەگىنەن.
جاس باقتا باسىن قوستى كىلەڭ جاقسى،
ال، احاڭ وي تولعادى تەرەڭىنەن:
«وت باستىق، قىزىل قولمەن كۇل كوسەدىك،
جۇرسىڭدەر، ەي، اعايىن، كىمگە سەنىپ؟!
بەرەكە، بىرلىگىمىز جاراسقاندا،
وزگەنىڭ بودانى بوپ جۇرمەس ەدىك.
سابيدەي بۇلقىنامىز جورگەكتەگى،
ءار قازاق – ءبىر-اق الاش جەر-كوكتەگى.
باسىڭدا تەمىر نوقتا، قايىس نوقتا،
قايران جۇرت، ماڭدايىڭنان سور كەتپەدى!
بوتەنگە تەلىم بولدى ەن دالامىز،
قۇل بولدى ەلگە تۇتقا بەل بالامىز.
ەكى قازاق بىرىگىپ وتان بولماي،
ايۋ مەن ايداھارعا جەم بولامىز ...»
وتكىزگەن عازيز باستان سان سىناقتى،
ەر احاڭ كوپتى سولاي قامشىلاپتى.
كۇيىكتەن سوقىر كوزدەن جاس شىعىپتى،
نامىستان ولمەگەن سوڭ جان شىداپتى.
تەڭگەدەي بولعانىنشا تەمىر ەتىك،
كۇرسىنتىپ بارا جاتتى ءومىر ءوتىپ.
...نايمانبايدىڭ اسەتى ءان سالىپتى،
سول توپتى تەبىرەنتىپ، ەڭىرەتىپ.
مەزگىلسىز ب ا ق قونبايدى قۇر كۇتكەنگە،
...ساپاردا كەلەدى ءالى ءىلبىپ پەندە.
اسەتتىڭ، احاڭداردىڭ شەرىن قوزعار،
شىركىن-اي سول سۋرەتكە ءتىل بىتكەندە.
بۋسانىپ تارباعاتاي قىرقالارى،
شاۋەشەك شاھارىنا نۇر تارادى.
مىڭ توعىز ءجۇز ون سەگىز. ءساۋىر ايى –
الاشتىڭ تاريحىنىڭ ءبىر پاراعى.
عالىم قاليبەك ۇلى،
حالىقارالىق «الاش» ادەبي سىيلىعىنىڭ يەگەرى
