ۇندەمە!

داناگوي قارتتان ءتالىم الۋعا كەلگەن جاس جىگىت: 
– اقساقال، ماعان تاپسىرما بەرىڭىزشى، - دەدى. 
– ۇندەمە! 
– تۇسىنبەدىم. 
– تاپسىرما سونداي. ۇندەمە! ءبىر تاۋلىك بويى جاق اشپا. 
– جارايدى، جاي عانا ۇندەمەي ءجۇرۋ دەگەن قيىن ەمەس قوي... 
– ال سەن بايقاپ كور! ماعان مۇنداي تاپسىرما بەرىلگەندە جارتى ساعات تا شىداماي، سويلەپ قويىپ، كەيىن اۋزىمدى الاقانىممەن جاۋىپ جۇرگەن كەزدەرىم دە بولعان. ال ۋاقىت وتە كەلە كوپ جاعدايدا ءسوز شىعىنداپ، ءسوز تالاستىرعانشا، ۇندەمەي-اق بار بالەدەن قۇتىلۋعا بولاتىنىن ۇقتىم. ۇنسىزدىكتىڭ كەيدە ءتىپتى جانىڭا تىنىشتىق سىيلاپ، ايقاي-شۋ مەن تالاس-تارتىستان بويىڭدى اۋلاق ۇستايتىنىن ءتۇسىندىم. بۇعان مەنىڭ ەتىم ۇيرەندى. ءجونسىز سويلەمەۋدىڭ، كەيدە مۇلدە ۇندەمەي قالۋدىڭ پايداسى مول ەكەن. وزىڭە سەنىمىڭدى ارتتىرادى، سابىرلى بولۋدى ۇيرەنەسىڭ، تەرەڭ ويلاپ، شالت قيمىل جاساماۋعا ادەتتەنەسىڭ، جانعان وتتاي لاپ ەتە قالاتىن بويىڭداعى جامان داعدىلاردان ارىلاسىڭ، جامان ويدى تەجەيسىڭ. مۇنىڭ ءوزى – تۇسىنگەن ادامعا مول تالىم-تاربيە! – دەدى قارت.

پايعامبارىمىز (وعان اللانىڭ يگىلىگى مەن سالەمى بولسىن): كىم اللاعا جانە اقىرەت كۇنىنە يمان كەلتىرسە، جاقسى ءسوز سويلەسىن نەمەسە ۇندەمەسىن، – دەگەن.