نۇر ساۋلاعان گاۋھار تاستاي قاراشىقتان نۇر ەمەس،
ءمولت-مولت ەتىپ جاس تامسا؛
ەلجىرەگەن ەت جۇرەگىڭ قان جىلاپ،
قان كەتكەسىن قاتقان قارا تاس بولسا؛
بوداندىق پەن كەمدىكتىڭ،
بوستاندىق پەن تەڭدىكتىڭ،
مىنا زامانداعى ماعىناسى بوس بولسا؛
قۋ تىرلىكتى سۇرگەنىڭ –
توعىز اۋىز توباسىز سوزبەن
نەمەسە توعىز تۇيەگە جۇك بولار بايلىقپەن
نەمەسە توعىز گرامم قورعاسىنمەن عانا راستالسا –
سوندا اقيقاتتى قايدان تابامىز؟
وزىمىزگە بار باقىتتى وزىمىزگە قيماساق؛
ۋاقىت پەن كەڭىستىكتى نوقتالاعان كوڭىلىن،
مەزگىلدەن دە جاڭىلىپ، شەكتى قويىپ،
قارا جەر مەن كوك اسپاننىڭ اياسىنا سىيماسا؛
بىرەۋدىڭ ناداندىعى مەن توقشىلىعى دا،
بىرەۋدىڭ جاماندىعى مەن جوقشىلىعى دا،
اينالىپ كەلگەندە، قارا حالىقتى عانا قيناسا؛
ازۋى بار – ازۋلىمىن ەكەن دەپ ايىلىن جيماسا؛
قۇرىعى ۇزىن – قۇرىقتىمىن ەكەن دەپ قۇلقىنىن تىيماسا –
سوندا تاۋبەنى قايدان تابامىز؟
ءدىن، ءدىل دەيمىز، ءتىل دەيمىز...
ءدىندارىڭ كىم، ءدىن قايدا؟
ءدىلمارىڭ كىم، ءدىل قايدا؟
تىلەمسەك كىم، ءتىل قايدا؟
شاعىستىرىپ وتتى سۋعا، كوكتى جەرگە، كۇندى ايعا؛
بار ءىلىمدى ويبوتقا قىپ،
جوق ءىلىمدى ويلاپ تاۋىپ، ايتەۋىر،
قويىرتپاقتاپ كەلتىرەمىز ىڭعايعا.
كوز دە، ءسوز دە، كوكىرەك تە اللاعا ەمەس،
ادامعا قۇل مۇندايدا –
سوندا يماندى قايدان تابامىز؟
بىرلىك قايدا؟
بار ما بىرلىك، وي باقساق؟
باتىس، شىعىس، وڭتۇستىك بوپ
جەكە-جەكە ايماق ساپ؛
رۋىڭمەن دەپ ۋ ىشكىزىپ،
ءوزىڭ ءزامزام سۋ ءىشىپ؛
شاتىرداعى ورىن ءۇشىن شايتانمەن دە تۋىسىپ،
ودان قالسا اتاسىزدىڭ يتىمەن اڭ قۋىسىپ،
يتاياعىن جۋىسىپ،
ال جاي كۇنى ءوز جۇرتىڭا كىسىمسىنۋ قاي ماقسات؟
تىرلىك قايدا؟
شىندىق – جالعان؛
تاۋبە – قالعان؛
بىرلىك – ارمان؛
يمان – جوق.
جاپا شەككەن اعايىننىڭ اتقانىنا ۇيىعان بوپ،
رەتى كەلسە سولارمەن قىشقىلداتىپ شاراپ جۇتىپ،
ىستىق-ىستىق شاي ءىشىپ؛
جەل جاققا ءبىر ويىسىپ؛
«ساياسات» دەپ، «مادەنيەت» دەپ قابىرعامىز قايىسىپ،
وپ-وتىرىك وتىرامىز مايىسىپ.
بىلاي شىعا قىسىر ءسوز بەن قۇر ۇيقىدان باس الماي؛
جانعا پايدا اكەلمەيتىن شۇكىرلىكتەن اسا الماي؛
بىرەۋ ەسىك اشارداي؛
بىرەۋ قىزمەت جاسارداي؛
بىرەۋ جامباس اسارداي؛
بىرەۋ قۇمان توسارداي،
كەرگيمىز كەپ، سورعا بىتكەن قيسىق اعاش سەكىلدى.
مەن بە جالعىز كەكىلدى؟
سەن بە جالعىز كەكىلدى؟
ەكەۋمىزدە نە ايىرما؟
ەكى قول مەن ەكى اياققا – جالعىز باس؛
ءتانىمىزدى ويىن، جانىمىزدى وي سورعان؛
ءوزىمىز دە بىلمەيمىز – قايسى مۇرات، قايسى ارمان.
تەك قيال بار – قۇماي شالعىزباس،
كۇدىك بار – تۇلكى العىزباس.
سوسىن... سوسىن وزگەرمەيتىن
تۇسىنىك بار – قاتقان تەرىدەي،
بارلىعىنا ءبىر ءتارتىپ بار – قۇلىن بايلار جەلىدەي.
ءاي، ءتۇبى بار عوي –
ەمەكسىتكەن سول قيال
قۇمشەكەردەي ەرىمەي،
ەلەگزىتكەن سول كۇدىكتەن جەرىمەي،
تۇسىنىكتەر كۇيرەمەي،
كونى تارتقان تەرىدەي –
ءتىپتى دە وپپا تاپپاسپىز!....
تالعات ەشەن ۇلى
پىكىر قالدىرۋ