تۋعان ەلىم
انىق باسىپ جۇرسەم دە جۇرت الدىندا،
نامىسىڭدى تۋعان ەل،
جىرتا الدىم با؟
اماناتى حالقىمنىڭ-بابالارىم،
بار سەنىم مەن ءۇمىتىم-ۇرپاعىمدا !
تۋعان ەلىم،
كورسەتتىڭ قۇرمەتىڭدى،
وتەي الار ما ەكەنمىن مىندەتىمدى؟
كوڭىلىمدە كوك بايراق جەلبىرەۋدە،
قىران بولىپ سۇيسەم بە كۇن-بەتىڭدى؟!
جاپپار يەم!
ريزامىن،
باس ۇرىلدى،
الشىسىنان ءتۇسىردىڭ اسىعىمدى.
تۋعان ەلىم، انامداي ايالايمىن،
مەن سۇيەمىن تاۋەلسىز عاسىرىمدى!
ءيا،سۇيەم،
سۇيەمىن،
تاعى سۇيەم،
ءجۇرمىن ءازىر ءومىردىڭ اعىسىمەن.
قىزعالداقتاي قۇلپىرار قىزدارىم بار،
ۇلىم ەرتەڭ سۇيىنەر «بارىسىمەن».
تۋعان ەلىم،
ماڭگىلىك بەرىك شىنار،
تۋعان حالقىم وزىڭە سەرىك،سىڭار.
توپىراعىڭ بولسام ەل،ارمانىم جوق،
وزەگىنەن تىرشىلىك ءونىپ شىعار...
قاعبانىڭ تيتتەي قۇستارى
قارسى العان دەمەي بوتەنسىڭ،
بولدىڭدار جاننىڭ قۇشتارى.
كوڭىلدىڭ قۇسى ما ەكەنسىڭ،
قاعبانىڭ تيتتەي قۇستارى.
ءار ءساتىن ساناپ،قۇشاتىن،
توقتاتسام،شىركىن ۋاقىتتى.
مەككەدە ەركىن ۇشاتىن،
قۇستار ەڭ نەتكەن باقىتتى؟!
كەلگەندەر جاقىن، الىستان،
سەزەدى حاقتا كۇش بارىن.
پەرىشتەلەرمەن جارىسقان
قاناتتى مەنىڭ قۇستارىم.
تاريحقا تولى جازيراڭ،
جۇرەككە جىلۋ جينادىم.
ماعان دا قاعبا ءاز ۇيام،
قاناتىم مەنىڭ-يمانىم.
بيىكتەن،مىنە، كوردىڭدەر،
مەككەگە ەل-جۇرت جەتۋدە.
قاي جاقتان سەندەر كەلدىڭدەر
قاعبانى تاۋاپ ەتۋگە.
ءناپسىنى رۋحىم جەڭگەندەي،
مولتىلدەپ جاسىم تامادى.
ادامدار داعى سەندەردەي،
ۇياسىن كەلىپ تابادى!
قارسى العان دەمەي بوتەنسىڭ،
بولدىڭدار جاننىڭ قۇشتارى.
كوڭىلدىڭ قۇسى ما ەكەنسىڭ،
قاعبانىڭ تيتتەي قۇستارى؟!
حات
سەن جانىمدا بولماساڭ دا،
بىرگەمىز،
ءبىر جۇرگەندە اجىراماس ىرگەمىز.
ساعان العاش ءسوز ايتقانداي تولقيمىن،
حات ارقىلى سويلەسكەندە كۇندە ءبىز.
وشكەنىمدى جاندىرعانداي حاتتارىڭ،
ءار ءسوزىڭدى كوڭىلىمدە جاتتادىم.
جىلاعاننان ارتىق ەكەن كۇلگەنىم،
جوعالتقاننان كوپ بولىپتى تاپقانىم.
سەزىمىم بار تامشى بولىپ تاماتىن،
سەنى كۇتىپ تاۋسىلعانداي تاعاتىم.
ساعان ۇشىپ جەتسەم بە ەكەن قۇس بولىپ،
ءبىراق،اتتەڭ...
جوق قوي مەنىڭ قاناتىم.
بۇل الەمگە سەنسىز قالاي سيام مەن،
تىرشىلىكتە باقىتتىمىن ۇياممەن.
ءدال جانىڭدا بولماسام دا تاپ ءقازىر،
ءبىز بىرگەمىز كوڭىل قۇسى— قيالمەن.
حاتتارىممەن ساعىنىشىم جارىسقان،
ءىشىم —الاڭ...
سىرتىم دۇردەي ارىستان.
سۇيگەن جۇرەك سوعادى ەكەن ساعاتتاي،
جان-جارىڭدى ىزدەگەندە الىستان!
مەن كوكتەمدى ساعىندىم
مەن كوكتەمدى ساعىندىم،
كوكتەم مەنى،
جانىم جىلۋ اڭسايدى كوپتەن بەرى.
ءار كۇندەرىم تاعدىردىڭ تارتۋىنداي،
ءاربىر مەزگىل— ءومىردىڭ وتكەلدەرى.
جول كۇتكەندەي كوڭىلىم ءجۇر ەلەڭدەپ،
شۋاعىمەن كوكتەمنىڭ گۇل ەگەم كوپ.
كوكتەم ماعان كەلەدى بۇرشىك اتىپ،
كوكتەم ماعان كوشەدى ءبىر ولەڭ بوپ.
ءوتىپ جاتىر اي جىلجىپ، كۇن جاڭارىپ،
ساعىنىشىم مۇڭمەنەن ءجۇر جامالىپ.
ءاربىر كۇننەن كوكتەمدى ىزدەپ ءجۇرمىن،
ءار كوكتەمنەن كۇتەمىن ءبىر جاڭالىق.
ءساندى ەكەنىن ءومىردىڭ سان ۇقتىرعان،
مەن كوكتەمدى ساعىندىم ساۋىق قۇرعان.
كۇتۋدەمىن كوكتەمدى،
ال كوكتەم شە؟
ۇيدەن شىقپاس ارۋداي زارىقتىرعان.
قيالىممەن باسامىن ايعا دا ادىم،
عۇمىرىمنىڭ ءار ءساتىن ايمالادىم.
كوكتەم ماعان ولەڭ بوپ كوشكەن كەزدە،
بالكىم مەن دە كوكتەمگە اينالامىن!
دوسىم كەلدى
دوسىم كەلدى اۋىلدان،
بۇل – جاڭالىق،
مەنىڭ جانىم قالادا ءجۇر قامالىپ.
جايماشۋاق كۇن سىندى كوكتەم كەلدى،
اينالاسىن جاپ-جارىق نۇرعا مالىپ!
شىركىن، داۋرەن!
اۋىلدىڭ تەكتىلىگى،
بالالىقتىڭ جالت ەتىپ كەتتى كۇنى.
دوسىم كەلدى بال كۇندەر بەلگىسىندەي،
ەرتىپ الىپ جانىنا ەپتى ءىنىنى.
دوستىڭ ءسوزى اق بۇلتپەن تەڭەسكەندەي،
سۋرەت بولىپ اۋىلىم ەلەستەردەي...
ول سويلەسە جۇرەككە جىر قوناقتاپ،
الماتىدا اۋىلدىڭ لەبى ەسكەندەي.
دوسىم كەلدى كوڭىلدى جادىراتىپ،
اكەلگەندەي اۋىلدان جانىما قۇت.
الىستاعى اۋىلدان سالەم اكەپ،
ىزدەپ كەلەر دوسىڭنىڭ بارى-باقىت.
دوسىم كەلدى ايتىپ سىر،
جاڭالىعىن،
ول – بولشەگى شىن دوستىق عالامىنىڭ.
قيماي-قيماي دوسىما قول بۇلعايمىن،
ۇزاپ بارا جاتقانداي بالالىعىم...
ساعىنىش
اكە، سەنى اجال ەرتە تاۋىپتى-اۋ،
سەزەم، ول جاق بۇل دۇنيەدەن جارىقتاۋ.
سەن كەتكەندە مەن تۇگىلى، ءمۇجىلىپ،
تاۋلار داعى الاسارىپ قالىپتى-اۋ...
كوزىمدە — جاس،
جۇرەگىمدە — ساعىنىش،
ساعىنىشتى، قۇستار، كوككە الىپ ۇش.
اكە،سەنسىز وتكەن عۇمىر، تىرشىلىك
ەندى ماعان ماعىناسىز سابىلىس.
قايران ارمان كوككە قانات جايعان-دى،
ەندى مىنە،
ءبىر قازىققا بايلاندى.
سەن كەتكەلى توڭكەرىلىپ دۇنيە،
كوكتەم — كۇزگە،
جازىم- قىسقا اينالدى.
اكەم مەنىڭ!
ايبىندى ەدىڭ،
اسقار ەڭ،
باۋىرىنا الدى سەنى باسقا الەم.
ۇلدارىڭدى جەلبىرەتىپ جالاۋداي،
قىزدارىڭا قۇشاعىڭدى اشقان ەڭ.
جانىڭ — كوكتە،
مەكەن ەتتى اسپاندى،
سەنى ىزدەگەن كوڭىلدەردەن جاس تامدى.
ساعىنىش پەن وكىنىشى استاسقان،
اكە،سەنسىز كۇندەر ەندى باستالدى!
اۋىلدان قايتقاندا
قانداي كەرىم بوز دالانى باقىلاۋ،
جان دۇنيەڭ تۋعان جەرگە جاقىن-اۋ...
بالالىعىم، بالعىن شاعىم، داۋرەنىم،
جۋسان، سەنىڭ يىسىڭدە جاتىر-اۋ!
تۋعان اۋىل، قىمباتسىڭ دەپ ايتا الام،
اڭساپ ساعان كەلگەنىمدە جاي تابام.
التىن ۇيام سەندە قالدى، كەزەڭسۋ،
قارلىعاشتاي قايتىپ كەلەم قايتادان.
ويلار مەنى تەرەڭىنە باتىرار،
كوڭىل قۇسى كۇنىنە مىڭ قاتىنار.
شيلەر داعى شىعىس جاققا باس ءيىپ،
جەل دە مەنى اۋىلىما شاقىرار.
اۋىل تۇرسا، تۋعان جەردەن ەل اۋماس،
جىرىمدى دا سەندە جازعام ەڭ العاش.
ساعان دەگەن ساعىنىشتى، اۋىلىم،
ەشبىر ولەڭ ءدال كورسەتىپ بەرە الماس!
سايات قامشىگەر، «سەرپەر» سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى
پىكىر قالدىرۋ