ب ا ق پەن سور دا، تاق ەتىپ تايقى ماڭدايعا قونارى داۋسىز. سودان بولار ماڭدايعا جازعان جارتىڭدى كەزدەستىرگەندە نە ب ا ق، نە سورىڭ سۋىرىلىپ الدىڭنان شىعارى. مەنىڭشە، جارىڭدى جاڭىلماي تاپساڭ باعىڭ دا، جازا باسساڭ سورىڭ. سوندىقتان دا قابىرعاڭنان جاراتىلعان قىمباتتىڭدى كوزبەن كورىپ، كوڭىلمەن ولشەپ كۇدىك پەن كۇماننان ارىلعان سوڭ بارىپ سەزىمىڭدى سەزدىر.
ءوز باسىم ونى جولىقتىرعاندا، ون ويلانىپ، سان تولعانىپ توقەتەرى تويعا تىرەلگەندە ديالوگ بىلاي باستالعان ەدى:
─ التىنىم مەنىڭ، العاشقى ايتارىم، ەر جىگىت ايەلىن اۋىستىرسا اۋىستىرار، ءبىراق اكە-شەشەسىن ەشكىمگە ايىرباستاي الماس. كەسەتىپ الارىم، كەلىسپەي قالساق ەڭ قيىنى مەن سەنى تاستاپ ەكىنشىسىن، بولماسا ءۇشىنشىسىن الارمىن. ال اتا-انامدى تاستاي المايمىن. سوندىقتان انامدى سىيلا، اكە-شەشەمە سىيلى بول!
─ ارينە!
─ قالقام مەنىڭ، قازاقتا، قىز بالاعا قاراتىپ «ەر جىگىتتىڭ ەتەگىنەن ۇستا» دەگەن ءسوز بار. مەن قايدا بارسام، سوندا بولاسىڭ. ءومىردىڭ ىستىعى مەن سۋىعىن قايمىقپاي، قاباق شىتپاي بىرگە كورەسىڭ.
─ ارينە!
─ كۇنىم مەنىڭ، باسىنان ايتايىن باسىمدا بايلىعىم جوق. ءبىراق سەنى جىلاتپاي اسىرارلىق اقىلىم بار. باقىت بايلىقتا ەمەس، قاناعات پەن شۇكىرشىلىكتە. قاراقات كوزىڭە تامشى جاس ىلدىرمەي باقىتتى ەتۋگە قاجىر-قايراتىم مەن جىگىتتىك ءسوزىم بار.
─ ءتۇسىندىم.
─ اقىلدىم مەنىڭ، ەرەگەسسەڭ جەڭىلەسىڭ، ەركەلەسەڭ جەڭەسىڭ. ايتار ءسوزىڭدى ايعاي-شۋسىز ەبىن تاۋىپ جەتكىزە ءبىل. ءار نارسەنى اقىلعا سال. اتىمدى اتاما، «ءسىز دە». ءسىز دەگەن جەردە سىيلاستىق بار.
─ ماقۇل.
─ قىمباتتىم مەنىڭ، قارا شاڭىراققا كەلىن بولىپ تۇسكەننەن كەيىن كەلىمدى-كەتىمدى كىسى كوپ. قاباعىڭمەن قارسى ال. پەيىلىڭمەن شىعارىپ سال.
─ جارايدى.
─ ساۋلەم مەنىڭ، ەشقاشان ايلىعىمدى الاقانىڭا اكەپ سالمايمىن. ءۇيدىڭ قارجىسىن ءوزىڭ ەسەپتەيسىڭ، قاراجاتىن مەنەن الاسىڭ. قوسىمشا ءوزىڭ تاپقان تابىسىڭ ءوز ەركىڭدە. "جوق" دەپ جىلامايسىڭ. باردى ىسىراپ ەتپەيسىڭ.
─ ارينە!
─ اق ماڭدايلىم، جىگىتتىك جىگەرىمدى مۇقالتىپ، ەركەكتىك نامىسىمدى جىرتىپ، وزگە بىرەۋدى ويلاۋ تۇگىلى وزگەشە قاراۋعا دا قاقىڭ جوق. ونداي جاعدايدا ارتى اجالمەن اياقتالادى!
─ بىلەمىن.
─ اقىلدىم مەنىڭ، وتىرىك ايتپا، تەك شىن سويلە. ادام قاتەلىكسىز بولمايدى، ونداي جاعدايدا شىنشىل بول. مەن قالاي بولسا دا، شىن سويلەگەن ادامدى كەشىرە الامىن. ال جالعان سويلەپ، سوڭىنان ءبىلىنىپ جاتسا، ونداي ادامدى ەشقاشان كەشىرە المايمىن.
─ جارايدى.
─ جان-جارىم مەنىڭ، سەن قالاي وسىنىڭ ءبارىن ادامگەرشىلىكپەن ءمىنسىز اتقارساڭ، مەن دە ساعان بار مەيىرىمدى توگەمىن. ءومىرىمنىڭ سوڭىنا دەيىن قاباعىڭا كىربىڭ تۇسىرمەۋگە، الاقانىمدا ايالاپ ۇستاۋعا انت ەتەمىن!
─ راقمەت! مەنىڭ دە سىزگە ايتار ءبىر شارتىم، ءبىر تىلەگىم بار...
─ ايتا عوي...
─ ەش ۋاقىتتا الدىمەن اناڭىزدى قۋانتپاي تۇرىپ، ماعان سىيلىق اكەلۋشى بولماڭىز! الدىمەن اناڭىزعا سىيلاڭىز. سەبەبى تاپقان اناسىن ۇمىتىپ، جانىنداعى ايەلىنىڭ سوزىنەن شىقپايتىن ەزدەر ماعان ۇنامايدى. ويتكەنى بولاشاق ۇلىمىز سىزدەن ۇلگى الادى. سول جاعدايدىڭ سۇيگەن جارىڭىزدىڭ باسىندا قايتالانباۋى ءۇشىن ساق بولىڭىز. ال تىلەرىم ەكەۋمىز ۇزاق ءومىر سۇرگەسىن ءسىز مەنەن بۇرىن ومىردەن وزىڭىز.( ارينە كىمنىڭ قاشان ولەتىنىن اللا بىلەدى) دەسە دە مەن سولاي تىلەيتىن ەدىم.
─ شارتىڭدى ورىندايمىن، تىلەگىڭدى تۇسىنبەدىم...سوندا سەن باسقا شالعا ءتيىپ كەتپەكسىڭ بە؟ – دەپ كۇلدىم. ول دا جىميىپ كۇلدى.
─ مەن ءسىزدى ارتىمدا جاپادان-جالعىز قالدىرعىم كەلمەيدى. قارتايعان شاعىڭىز دا مەن بولماسام، كيىمىڭىزدى كىم جۋىپ بەرەر، شايىڭىزدى كىم قايناتىپ، شۇيىركەلەسىپ داستارقاندا وتىرار. ال مەن ءۇستىمدى ءوزىم جۋىپ، تاماعىمدى ءوزىم جاساپ جەي الامىن.
ونىڭ ءبىر شارتى مەن ءبىر تىلەگىنەن-اق، ۇلكەن دۇنيەنى اڭعاردىم...
وعان دەگەن ماحابباتىم بۇرىنعىدان دا بەكي ءتۇستى. ارينە، ءبىز بۇل شارتتارمەن ءجۇز پايىز جۇرە الماساق تا، نيەتىمىز اق، ادال بولعان سوڭ باقىتتى بولارمىزعا كامىل سەندىم. اللا تاعالانىڭ ادىلدىگى شەكسىز. پيعىلىڭا قاراي بەرەدى، نيەتىڭە قاراي ءومىر سۇرەسىڭ. ءار قازاقتىڭ العاش كوتەرگەن اق وتاۋىندا باقىت پەن شاتتىق ورناسىن!
