"...سول كۇنى كەشكە جامبىل (جابايەۆ) قارتتىڭ ۇيىنە باردىق. جامبىلدىڭ ۇيىنە كىرىپ، ءبىر بولمەسىندە جانتايىپ جاتقان جۇدىرىقتاي اقساقالعا سالەم بەردىك... جامبىل مەنىڭ بەتىمە سىعىرايا قارادى. ونىڭ سىناپ وتىرعانىن بايقاپ، مەن دە قاباعىمدى ءتۇيىپ، وعان ەجىرەيە قالدىم. سودان سوڭ جامبىل سابيتكە (مۇقانوۆ) قاراي موينىن بۇردى دا:

- مىنا قىزىندى... ءتۇسى تىم سۋىق ەكەن، باتىر بولسا بولار! - دەدى.

 ءسابيت وعان قارىق بولىپ كۇلىپ جاتىر. مەندە ءۇن جوق. جامبىل كۇلمەستەن ماعان قايتا قارادى.

- باتىر بولساڭ سەن وتەگەن مەن سۇرانشىدان كۇشتىمىسىڭ، سونى ايتشى، - دەدى.

مەن ويلانباستان جاۋاپ بەردىم.

- وتەگەن قاپتاپ كەلە جاتقان ءورت سياقتى دا، سۇرانشى سارقىراپ اققان سۋ سياقتى باتىر بولاتىن. دۇنيەدە وت پەن سۋدان كۇشتى جوق. مەن ول ەكەۋىنىڭ ەشقايسىسىنا دا پار كەلە المايمىن. مەن - وتتىڭ ۇشقىنى، سۋدىڭ تامشىسى عانامىن، جاكە، - دەدىم. 

جاكەڭنىڭ ولەڭىندە ءوزى اي̆تاتىن «بورعا مالعان» ساقالى شوشاڭ-شوشاڭ ەتىپ قالدى. ول اتامىزدىڭ كۇلگەنى ەكەن. ەندى كوزى شىراداي̆ جاي̆ناپ، جىلى ۇشقىن شاشىپ، تاعى دا سابيتكە قارادى.

- ءاي̆، بالۋان، مىناۋىڭنىڭ تۇرىندە عانا ەمەس، تىلىندە دە بىردەڭە بار ەكەن، قونىڭدار، - دەدى. جاكەڭ ءسابيتتى مول دەنەسىنە باي̆لانىستى ىلعي وسىلاي̆، بالۋان شولاق دەپ اتاي̆دى ەكەن. جامبىل «بالۋان شولاق!» دەسە، ءسابيت: «اۋ، تاتە»دەپ جاۋاپ بەرەدى.

ءبىز جاي̆عاسا باستادىق. سىرت كيىمدەرىمىزدى شەشىنىپ جاتقانىمىزدا شالدىڭ ساقالى، سۋ بەتىنە سەكىرگەن اق قاي̆رانداي̆* بولىپ، ءبىر جارق ەتە قالعان ەدى. ەندى جاي̆لانىپ وتىرا بەرگەنىمىزدە اي̆ ءمۇي̆ءىزدى اق قوشقاردىڭ ۇستىنە سالت مىنگەن بىرەۋ، شابۋىلعا شىعاتىن كاۆالەريستەي̆ ەكپىندەتىپ كەلىپ، تابالدىرىق الدىنا توقتاي̆ قالدى دا:

- ءاۋمين، - دەپ الاقانىن جاي̆دى. مالداس قۇرىپ وتىرعان جوكەڭ موي̆نىن بۇردى دا:

- ءاي̆، بالۋان شولاق، ءوزىڭ جاساۋشى ما ەدىڭ، الدە باتىرىڭ بەرۋشى مە ەدى باتانى؟ - دەدى.

- وي̆باي̆، تاتە، ءوزىڭىز جاساڭىز، - دەدى ءسابيت.

جامبىل الاقانىن جاي̆دى دا:

- باتىردىڭ جولى بولسىن!
  سامساعان قولى بولسىن! 
  ءتۇسى دە سۋىق ەكەن، 
  ءىسى دە دولى بولسىن، اللااكپار! - دەپ بەتىن سيپادى..."

ب.مومىش ۇلى. [اقيقات پەن اڭىز].

ماتەريال Islam.kz سايتىنان الىندى