كەلۋىنە كوكتەمنىڭ ءبىر اي قالدى،
كارى قۇرداس قىس ەندى تۇرا المايدى.
ورەكپىگەن جۇرەكپەن قارسى اپ تۇرمىن
قىر جاعالاپ جۇگىرگەن قۇماي تاڭدى.
قارسى اپ تۇرمىن القىنىپ الدەنەگە،
كوز الدىمدا دۇنيە شىر اينالدى،
مىنا تاڭدا ءتىرى ۇيىقتاپ جاتا ما ادام،
كوكتەمدى اڭساپ كوڭىلىڭ قاتالاعان.
التىن نۇرعا اپتاتىپ ساۋكەلەسىن،
تاۋلار جاتىر اق مامىق وپالاعان،
مىنا تاڭدا ءتىرى ۇيىقتاپ جاتا ما ادام.
كەپ قالعانداي ءۇرزادا ۇكىلى ءۇمىت
اق تيىندەر كوكتەمنىڭ قۇتىن ۇعىپ
ويناقتاسا تەرەك-قىز شەشىنەدى
اق كويلەك بوپ اقشا قار سىپىرىلىپ.
ءبىر جىبىر بار... ۇعىنبا، ۇعىن مەيلىڭ،
اقىن ەمەس ادامعا بىلىنبەيدى،
بۇلكىلدەتىپ باۋىرىن جەل يىسكەسە،
مۇزدىڭ ءوزى مايىسىپ كۇلىمدەيدى.
سىرلى اۋەنگە الدەبىر سيقىرلانىپ،
اڭساپ ەرتەڭ بيلەيتىن ءبيدى ىرعالىپ،
مۇز استىندا اق بۇلاق القىنادى،
قۇس كەلەر دەپ ءبىر ۇلى قيقۋدى الىپ.
سەن جوقسىڭ عوي!
بار بولساڭ كەلەر ەدىڭ
ۋھ، شانشيدى جۇرەگىم نەگە مەنىڭ؟
كوكتەم قىزدىڭ كوپ سىرىن بىلسەم داعى،
بىلمەي تۇرمىن نە الىپ، نە بەرەرىن.
كەلۋىنە كوكتەمنىڭ ءبىر اي قالدى،
ارىلعاي تا كوڭىلدەن تۇمان-قايعى.
ەندى قانشا كوكتەمىم قالدى دەيسىڭ،
كۇندە ەرتەمەن كۇتەيىن قۇماي تاڭدى.
مىرزان كەنجەباي
پىكىر قالدىرۋ