جاقىندا ارمان المەنبەتتىڭ Facebook پاراقشاسىندا قازاقتىڭ بەلگىلى جازۋشىسى ءىلياس ەسەنبەرلين جارىن قالاي تاڭداپ العانى جايلى عيبراتتى اڭگىمە جازىلىپتى. سونى سىزدەرمەن ءبولىسۋدى ءجون سانادىق.  

تۇرسىن جۇرتبايدىڭ ايتقانى: "ءىلياس ەسەنبەرلين تۋرالى ەستەلىك ايتىڭىز دەپ ۇرپاقتارى كەلدى. ايتىپ وتىرىپ، كوزىمە جاس كەلدى. وعان سەبەپ بولعان – ەسىمە ءتۇسىپ كەتكەن مىنا ءبىر اڭگىمەسى...
ىلەكەڭنىڭ جارى "حالىق جاۋىنىڭ" قىزى بولعان. سونىڭ زاردابىن ىلەكەڭ دە تارتقان. سودان سۇرايمىن عوي، "حالىق جاۋىنىڭ" قىزى ەكەنىن بىلە تۇرىپ، نەگە وسى كىسىنى الدىڭىز؟" دەپ. "سونشالىقتى كۇشتى ءماحاببات بولدى ما؟" دەيمىن. "ءجو-وق-ق" دەيدى ىلەكەڭ... سودان سوڭ ويلانىپ بارىپ اڭگىمەسىن باستايدى: "ءبىر كۇنى كوشەدە كەلە جاتسام، كوزىنە مۇڭ ۇيالاعان ءبىر قىز كەلە جاتىر ەكەن. مۇڭلى بولعاندا دا مۇڭلى. توقتاتىپ، بىرنارسە سۇراعان بولىپ نازارىن وزىمە اۋدارىپ ەدىم، كوزى شىنىندا دا بۇرىن مەن كورمەگەن مۇڭلى كوز ەكەن. سودان سوڭ سىرتىنان سۇراستىرىپ ءبىلىپ الدىم، ارالاسا باستادىق. ءوزىم دە ويلاعانداي، "حالىق جاۋىنىڭ" قىزى بولىپ شىقتى. كوزىندەگى مۇڭى ءبىر ساتتە پايدا بولاتىن مۇڭ ەمەس، ابدەن بويىنا ءسىڭىپ قالعان مۇڭ ەكەن. ۋاقىت وتكەن سايىن جۇرەگىم ءجىبي بەردى. اقىرى ءبىر كۇنى "سەنى الامىن، تيەسىڭ بە؟" – دەدىم. قىز جىلادى، "مەنى الساڭىز كۇنىڭىز كۇن بولمايدى عوي"، – دەدى. "تاۋەكەل، الامىن"، – دەدىم. "جالعىز شەشەم بار عوي"، – دەدى. "مەيلى، شەشەڭ قولىمىزدا تۇرسىن، ولە-ولگەنشە باعىپ-قاق"، – دەدىم. "شەشەممەن اقىلداسايىن"، – دەدى. بىر-ەكى كۇننەن سوڭ شەشەسىنىڭ الدىنا باردىم. "قايدا ىستەيسىڭ، بالام؟" – دەدى. "سك-دا". "ويبۋ-ۋ!" – دەدى. "سورىڭدى قايناتادى عوي". – "بارىنە دايىنمىن، تاۋەكەل"، – دەدىم. – "جارايدى، تەك بۇل بايعۇستى جىلاتىپ تاستاپ كەتۋشى بولما". ءسويتىپ، وسى كىسىنى العانمىن. شەشەسى قايتقانشا قولىمىزدا تۇردى".
ىلەكەڭنىڭ وسى اڭگىمەسى ەسىمە ءتۇسىپ كوزىمە جاس كەلمەسى بار ما... مەنى قولتىقتاپ الىپ، وداقتىڭ ءۇشىنشى قاباتىندا ارى-بەرى ءجۇرىپ اڭگىمەسىن ايتاتىن. سونداي ءبىر كۇنى ايتقانى عوي. قازاقتىڭ ءبىر قىزىنىڭ باعىن اشامىن دەپ ىستەگەنى عوي..."

تۇرسىن جۇرتباي وسىنى ايتىپ، ءوزى دە از ۋاقىت ءۇنسىز وتىردى.