قازاق ءتىلى

عۇندارعا داعى،

ساقتارعا داعى،

اق ءسۇتىن بەرگەن ارمان ءتىل،

اتقاندا داعى،

شاپقاندا داعى

قانسىراپ امان قالعان ءتىل.

جوڭعاردىڭ سۇسى،

ءشۇرشىتتىڭ مىسى

ەڭسەسىن باسا الماعان،

جۇرەگىن شوقىپ قىرسىقتىڭ قۇسى

سوڭىنان قالماي سارناعان.

ءورت شالعان تۋداي جارالى ءتىلىم،

جەلبىرەپ جەلمەن شالقىدىڭ،

قاق جارىپ شىعىپ

دالانىڭ ءتۇنىن،

جۋسان مەن قىمىز اڭقىدىڭ.

فارابيلەر مەن بەيبارىستاردىڭ

وسيەتى دە وزىڭدە،

ماحامبەت سىندى جولبارىستاردىڭ

قاسيەتى بار سوزىڭدە.

بابالار ءوزى بايىتقان ءتىلىم:

«شۇبارلادىڭ دەپ سەن مەنى»،

بۇيىرار بولدىڭ ايىپقا بۇگىن،

پارىقسىز بىزدەي پەندەڭدى.

قايعىعا قالاي باۋىر باسپايىن،

ەرتەرەك تۋىپ،

كەش قالسام

كۇلكىمدى مۇڭعا ايىرباستايمىن،

انا ءتىلىمدى ەسكە السام.

«قۇرىعان ءتىل!» – دەپ تابانداعاننىڭ،

دەيمىسىڭ كەتپەس تۇگى دە،

ءتىلىمدى سونشا جامانداعاننىڭ

شوق تۇسەر ءالى تىلىنە.

ۇلىقبەك ەسداۋلەت