ەرتەدە، ەشكى ءجۇنى بورتەدە ءبىر كەدەي جىگىت ءتۇس كورەدى، تۇسىندە عاجايىپ ءىس كورەدى: الگى جىگىت سەركەسىن “شايت-شايت” دەپ ايداپ، سەمسەرىن بەلىنە بايلاپ، الىس جولدان ارىپ، شارشاپ-شالدىعىپ، ءبىر اقباستاۋعا كەلەدى. شىڭىندا شىمىر اق قار جاتقان بيىك شوقى قوزعالىپ قالعانداي بولادى. جاسىل مانات جامىلعان، اق سەڭسەڭ تىماق كيىپ، قايىستان باۋ تاعىنعان اقساقالدى اتا بولىپ ورنىنان تۇرىپتى دا كۇلىمسىرەپ الدىنان شىعا كەلىپتى. سوندا جىگىت ءيىلىپ ءتۇرىپ:

اسسالاۋماعالەيكۋم، ساقالدى اتا،

ايتاتىن ارمانىمدى ماقالداتا...

“ادال جانعا قىزىر دوس” دەۋشى ەدى عوي،

قىزىر بولىپ بەرسەڭشى باتاڭدى اتا -

دەگەن ەكەن. سوندا اق تىماقتى اقساقال كەڭك-كەڭك كۇلىپ قولىن جايىپ:

ساداعىڭمەن ساۋىسقاندى قۇتقارما،

قادامىڭمەن قاشقان جاندى قۇتقارما..

اڭىشلىقپەن كوڭىلىڭ ۇنەمى جاي بولسىن،

ەڭبەگىڭ مەن ءتورت تۇلىگىڭ ساي بولسىن! -

دەپ باتا بەرىپتى دە شەگىنشىەكتەپ بارىپ شالقالاي بەرگەن ەكەن. ءسويتىپ، قايتادان اقباس تاۋعا اينالا قالىپتى.

بولات بوپاي ۇلى جوتا قاجى