جوق!

جاقسىنى جورۋىم ءۇشىن،

قيالعا قونىپ تۇردىڭ با؟

باقىتتى بولۋىم ءۇشىن،

مەن سەنى جولىقتىردىم با؟

جوق!

قالمايتىن شوقتىڭ كۇلىندەي،

جاي عانا جاستىق ولەڭ بە؟

وزەۋرەپ كوپتىڭ بىرىندەي،

مەن سەنى جاقسى كورەم بە؟

جوق!

مەن ءۇشىن جارالىپتى دەپ،

ادەيى تاياپ كەلدىم بە؟

تاعدىرعا تالانىپتى دەپ،

مەن سەنى اياپ كەلدىم بە؟

جوق!

بىلەمىن تىم باتىل ءىسىم،

سىرتىڭنان تابالادىم با؟

تەك سىرتقى سىمباتىڭ ءۇشىن،

مەن سەنى باعالادىم با؟

جوق!

سەندەگى مۇڭلىق كەۋدەگە،

ورىن اپ سيا الامىن با؟

وتىرىك ۇمىتتىم دەۋگە،

مەن سەنى قيا الامىن با؟

جوق!

تۇنىپ تۇر كەسەدە بۇلاق،

ءمولت ەتەر جانارىمىن با؟

جاقۇتسىڭ  دەسە دە، ءبىراق،

مەن سەنسىز باعالىمىن با؟

جوق!

كەتەر دەپ قورىققانشا اتتەڭ،

وزىڭنەن ۇمىتتەندىم بە؟

سەنىمەن جولىققان ساتتەن،

مەن سەنسىز كۇلىپ كوردىم بە؟

جوق!

قاسىڭا بارادى قايسى،

بولاشاق جارمىن با وسى؟

جوق!

نە دەگەن قاراما قايشى،

مەن سەنسىز بارمىن با وسى؟

جوق!

جۇماتاي  جۇرەك

ولەڭىممەن قىلدىم با تاعى مەزى؟

ۇيقىسىز وتىرامىن سورلاپ تاڭدا.

جۇماتايدىڭ جۇرەگىن  ءتاڭىر ءوزى،

جۇلىپ الىپ كەۋدەمە ورناتقان با؟

ءتوزىمىمدى تاۋىسىپ، ۇرلاسىن دا،

ءۇمىتتى جۇرگەنىم اي  ۇزبەي نەسى؟

كىم بىلەدى مەن شىعار بۇل عاسىردا،

جۇماتايدىڭ بۇگىنگى قىز بەينەسى!

جۇرەگىمدى تىڭداشى، ءسوزىمدى ەمەس،

ار جولىندا دەمەيمىن ءسىرا، تايدىم.

وتىرىك كۇلىپ جۇرگەن ءوزىمدى ەمەس،

اياپ كەتەم جۇرەگىن  جۇماتايدىڭ!

ءۇمىت كۇتىپ قاھارلى قاباعىڭنان،

دۇرسىلدەيدى جۇرەگىم الماي تىنىم.

مەن ولگەندە بىلەمىن جانارىڭنان،

ءۇزىلىپ ءبىر تامشى دا تامبايتىنىن.

جالىنايىن نەسىنە  ناز ۇق  دەپ مەن،

جۇباتارسىڭ مەنسىز دە  جات كوڭىلدى.

جۇرەگىمنىڭ  جاسىمەن  جازىپ كەتكەن،

شاڭ باسىپ قالماسا ەكەن داپتەرىمدى...

سەن ءبىراق. . .

ءوزىڭسىز كۇنىم - كۇن ەمەس،
جانىمنىڭ جارىق بولمەسى.
ساعان قاراسا، تۇك ەمەس،
سەن ءبىراق، قاراي كورمەشى!

جىرىمنان بىلتە ەسىپ ەم،
جۇزىمنەن تۇردى نۇر اتىپ.
سەنى ۇناتسا، كەشىرەم،
قالماشى ءبىراق، ۇناتىپ.

ارۋدىڭ كورىپ حانشاسىن،
باقىتتان بال-بۇل كۇلمەشى.
سەنى اڭساسا، اڭساسىن،
سەن ءبىراق، اڭساپ جۇرمەشى!

جارىعىم بىلەم،جالىنسىڭ،
باعالايتىنىم، بارىم دا.
سەنى ساعىنسا، ساعىنسىن،
سەن ءبىراق، جانىم،ساعىنبا!

سەزىمدى مەندىك جوق تونار،
كەتسە دە ءتىپتى جەر قۇلاپ.
سەنى سۇيەتىن - كوپ بولار،
ءسۇيىپ قالماشى، سەن ءبىراق. . .

مەن سەنى جوعالتقان كۇنى...

مەن سەنى جوعالتقان كۇنى،

اينالا تۇنەككە باتىپ،

قاباقتى شىتىپ الام.

وكسىگىم جۇرەكتە قاتىپ،

ءتىلىمدى جۇتىپ الام.

مەن سەنى كورمەگەن كەزدە،

جەك كورەم بەس كۇنىڭدى دە.

ەشكىمگە قاراماي دا.

كورمەيمىن ەشكىمىڭدى دە،

بار، جوعىن ساناماي دا.

مەن مەنى جىرلاماي قالسام،

وكپەلەپ ولەڭگە داعى،

قالامدى  لاقتىرامىن.

قۇردىم بوپ ونەر دە، ءبارى،

ءوزىمدى جات قىلامىن.

مەن سەنى كۇتپەي قالعاندا،

سەن كەلگەن جولداردىڭ ءبارىن،

قوپارام قولدارىممەن.

وتايمىن ورماننىڭ ءبارىن،

وبال اق  بولعانىمەن.

مەن سەنى جوعالتقان كۇنى،

وتىرىك جۇباتاتىندار،

ءۇمىتتى ءۇز دەمەسىن.

بولسا دا، سۇراتاتىندار،

ەشكىم دە ىزدەمەسىن.

مەن سەنى جوعالتقان كۇنى،

مەن دە جوعالام!

جارايدى!

ىمسىز بىلەيىن،
مۇڭسىز كۇلەيىن،
ءۇنسىز جۇرەيىن،
جارايدى!

ىزدەمەيىن بە؟
ءبىز دەمەيىن بە؟
كۇزگە ەرەيىن دە. . .
جارايدى!

جىرلامايىن با؟
قۇر قالايىن با؟
ۇرلامايىن دا. . .
جارايدى!

ساعىنبايىن با؟
سابىلمايىن با؟
باعىڭ دايىن با. . .
جارايدى!

ۇنامايىن با؟
سۇرامايىن با؟
جىلامايىن دا...
جارايدى!

وسى دەيىن بە؟
وشىرەيىن بە؟
كەشىرەيىن بە. . .
جارايدى!

وزىڭنەن!

كۇنىم دەسەڭ دە،
گۇلىم دەسەڭ دە،
كۇلىمدەسەم دە،
وزىڭنەن!

جوق تەڭەۋىڭ دە،
وكپەلەۋىم دە،
كوكتەمەۋىم دە،
وزىڭنەن!

باعىڭ قىلساڭ دا،
تابىندىرساڭ دا،
ساعىم قىلساڭ دا،
وزىڭنەن!

اي قىلام دەسەڭ،
قايعىرام دەسەڭ،
تايدىرام دەسەڭ،
وزىڭنەن!

توس دەيتىنىڭ دە،
وشپەيتىنىم دە،
قوش دەيتىنىم دە،
وزىڭنەن!

ءومىر - ولەڭ!

اقىن دەيتىن قىپ قىسقا ساپارىمدا،
كەرەك ەمەس مانساپ تا، اتاعىڭ دا.
ولەڭىم جۇباتسا ەكەن جابىققاندى،
بولماسام دا ۇزدىكتەر قاتارىندا.

بەرسە عوي سانالارعا ءسوزىم كورىك،
اشىنعان-سابىر ەتسە،ءتوزىم بولىپ.
ولەڭىمنىڭ ىشىنەن اداسقاندار،
وكسىپ وكسىپ السا عوي ءوزىن كورىپ.

ءومىر سىناپ قۇلاتسا شايقاپ، الداپ،
وتكەندى ەشكىم ءسىرا قايتارا الماق.
ولەڭىممەن ماڭدايدان وبەيىنشى،
ۇزىلگەن ۇمىتتەردى قايتا جالعاپ.

كوڭىلىمدە شۇبەرەك ءتۇيۋلى ولەڭ،
جۇرگەن كوپ قاپالانىپ، كۇيۋمەنەن.
جارالى جۇرەكتەردى جىبىتسەم عوي،
ەمدەپ بەرىپ قايتادان سۇيۋمەنەن!

قابىرعا جوق قايىسسا، سوگىلمەيتىن،
پەندە جوق كەزى كەلسە، كومىلمەيتىن.
جۇرەگى بار ماڭگىلىك " ولەڭ " دەگەن،
الدانىش الەم عانا ء-ومىر دەيتىن!

سەزبەيتىن شىعارسىڭ!

سەزىمگە قارسى بارىپ،
جىندانا باستاسام دا.
كەۋدەمدى ارشىپ الىپ،
الدىڭا تاستاسام دا.

مەندەگى بار داۋىسپەن،
ايعايلاپ اح ۇرسام دا.
ۋدى دا ارناپ ىشكەن،
وكسىككە ماتىرسام دا.

مەن ەندى كۇلىپ ەمەس،
زار قاعىپ جىلاسام دا.
بىلگىم كەپ، ءبىلىپ ەمەس،
سىرىڭدى سۇراسام دا.

كوڭىلدى بۇرىپ تۇرىپ،
ادەيى باس تارتسام دا.
قۋانىپ، كۇلىپ تۇرىپ،
سەن ءۇشىن جاس تاپسام دا.

سەن ءوسىپ، كوكتەسىن دەپ،
جىرىمدى كومسەم داعى.
سەن ازاپ شەكپەسىن دەپ.
قايعىرىپ ولسەم داعى. . .

سەزبەيتىن شىعارسىڭ!

كەيدە، سەن بولعىم كەلەدى!

كەيدە، سەن بولعىم كەلەدى!
كورگەندى ەسىنەن تاندىراتىن،
جوقتى دا قالاسا، بار قىلاتىن.
تۇندەردە وزىنە سەرىك قىلىپ،
" جالعىزدىق " دەگەندى جار قىلاتىن.

كەيدە ، سەن بولعىم كەلەدى!
اقىننىڭ جىرىنا سەبەپ بولعان،
جۇرەككە سەزىم بوپ كەنەت قونعان.
ءدال ساعان ەشبىر جان كەرەك ەمەس،
سەن ءبىراق بارىنە كەرەك بولعان!

كەيدە، سەن بولعىم كەلەدى!
كۇلكىسىن جاسىرىپ، تۇمشالاعان،
جۇرەكتە ءان سالعان مۇڭ شاعالاڭ.
جازسام دا جىر قىلىپ تاۋسىلمايتىن،
سيار ما كەۋدەڭە مۇنشا عالام؟ !

كەيدە، سەن بولعىم كەلەدى!
ەرەك بوپ تۇراتىن قالىپتى ەلدەن،
جىگەرىن جانىشتاپ، جانىپ كەلگەن.
اق، ادال جۇرەگىن سۋىرىپ اپ،
قانشاما جاندارعا جارىق بەرگەن!

سەن بولعىم كەلەدى!

مەن ەشكىمدى...

جولىعار دەپ باعىم قاي كۇن؟
مۇڭعا باتىپ، سالىنبايمىن.
مەنى ەشكىم ساعىنباسىن،
مەن ەشكىمدى ساعىنبايمىن.

مونشاقتى مۇڭ تىزبەلەيمىن،
سەن ءۇمىتتى ۇزبە مەيلىڭ.
مەنى ەشكىم ىزدەمەسىن،
مەن ەشكىمدى ىزدەمەيمىن.

بىرەۋگە جاس، قارشادايمىن،
كەۋدەم كۇيسىن، جانسا قايعىم.
مەنى ەشكىم اڭساماسىن،
مەن ەشكىمدى اڭسامايمىن.

بىردە قالىپ، وزدىم كەي كۇن،
ازاپقا دا ءتوزدىم دەيمىن.
مەنى ەشكىم كوزگە ىلمەسىن،
مەن ەشكىمدى كوزگە ىلمەيمىن.

تابام دەمەي سايا قاي كۇن،
جالعىز جۇرەك، اياداي مۇڭ.
مەنى ەشكىم اياماسىن،
مەن ەشكىمدى ايامايمىن.

بولسا دا اققۋ تولعان ايدىن،
مەن باعىمنان، سور قالايمىن.
مەنى ەشكىم قورعاماسىن،
مەن ەشكىمدى قورعامايمىن.

كۇلەتىندەر، كۇلسىن مەيلىڭ،
رەنجىمەيمىن، كۇرسىنبەيمىن.
مەنى ەشكىم شىن سۇيمەسىن،
مەن دە ەشكىمدى شىن سۇيمەيمiن!

مەن ساعان قوسىلمايمىن!

مەن ارناعان جاتتالار جىر ەسىڭدە،
سەندەي ءتىپتى عالامدا جوق ەكەن ەش.
مەن قالاسام، ءوزىڭدى بىلەسىڭ بە؟
تاعدىر دا بوگەت ەمەس!

سەن دەپ قانا بويىما تاراپ قانىم،
توگىلسە دە سەن باردا نۇر تاسادان.
وزەكتەگى وكىنىش پاراقتارىن،
قالاسام، جىرتا سالام!

جۇرەگىمنىڭ ۇنىنە قۇلاق ساپ كەپ،
تىڭداساڭ، ءتاتتى مۇڭعا قاندىرامىن.
مەن قالاسام، شىنىمەن ءبىر اق ءسات تەك،
ەسىڭنەن تاندىرامىن!

ابايسىز ءسۇيىپ قالىپ، بالاساڭ دا،
باعىڭا، كەشىر جانىم وسىندايمىن.
ومىرىمدە تەك سونى قالاسام دا،
مەن ساعان قوسىلمايمىن!

ادەيى!

بيىكتىككە جەتسەم دە، جەتپەسەم دە،

باياۋ بولسا، بوسىنشى ۇشقانىم دا.

ادەيى باقىتتى بوپ كەتپەسەم بە!

ءومىردى سۇيەتىندەي دۇشپانىم دا.

كورسەم دە كەشە ءسىرا،تاپشى نەدەن،

سوعىلعانى جەتەدى تەككە ماڭداي.

ادەيى بارلىعىن دا جاقسى كورەم،

ەشبىرى دە قالادى جەك كورە الماي.

پىشاعى سۋىرىلماي قىناپ قالدى،

ۇناپ كەتەم بايقاماي، ۇناتپاساڭ.

قاساقانا مەنى كەپ جىلاتقاندى،

ادەيى قۋىپ ءجۇرىپ جۇباتپاسام.

اشپاعاندار ارنايى ەسىكتى اشپاق،

سالەمدەسەر ورنىنان تۇرىپ قانا.

وتىرىكتىڭ قۇيرىعىن كەسىپ تاستاپ،

ادەيى باۋىزدايمىن كۇلىپ قانا.

قاپالانام ويلاسام، مەن نەسىنە؟

قايعىنى دا جەڭەمىز ءبىز كۇلىپ مىڭ.

ولەڭمەن ادامزاتتىڭ كەۋدەسىندە،

اق تۋىن جەلبىرەتەم ىزگىلىكتىڭ!

مەرگۇل اسىلحانوۆا