بۇگىن دۇنيەجۇزى قازاقتارى قاۋىمداستىعىنىڭ 20 جىلدىعىنا ارنالعان تورقالى تويدىڭ شىمىلدىعى جابىلدى. مەرەيتوي قۇرمەتىنە ورايلاستىرىلعان تەرمەشىلەر بايقاۋى، جىر ءمۇشايراسى، قولونەرشىلەر كورمەسى ءوز مارەسىنە جەتىپ، جۇلدەگەرلەر ماراپاتتالدى. «قامشى» پورتالىن قاراپ وتىرعان التى الاشتىڭ بالاسىنان سۇرايتىن ءسۇيىنشىمىز – وسى سايتتىڭ قاز-قالپىندا توتە جازۋدا كورىنۋىنە مۇرىندىق بولعان ىقىلاس ورازباي ۇلى دۇنيەجۇزى قازاق جاستارى اراسىندا وتكىزىلگەن جىر ءمۇشايراسىندا باس جۇلدەنى ەنشىلەدى. جۇلدەنى قازاقستان رەسپۋبليكاسى مەملەكەتتىك سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى، كورنەكتى پروزاشى الىبەك اسقاروۆ تابىستادى. شەكاردان شەت جۇرگەنى بولماسا، بار قازاقتىڭ باعىن اسىرىپ، قازاق ەلىنىڭ ات-اتاعىن اسپانداتىپ جۇرگەن ىقىلاسقا شىعارماشىلىق تابىس، زور دەنساۋلىق تىلەيمىز.
ءبورى جىرى
كەتەم مەن، كەتەم!
باعزى ءبىر
بابامنان قالعان كوش قوي بۇل،
ارقانىڭ جەلى ازىناپ، تۇسىمنەن ءسىرا كەتپەي ءجۇر.
ەكى قولدىڭ جۇمىسىن ەگەمەن ەلىمنەن تابا الام.
قامسىز بولسا دا تۇرمىسىم – بولاشاعىما ساداعام.
اتتاي جەلگەن ومىردە قاقپاي كورگەنشە بوتەننەن،
بالاقتان العان كۇدىكتەن اتتايمىن داعى كەتەم مەن.
قالتاڭداعان قارت بولسام قالامشا قاداۋعا جارارمىن،
قىرپۋلى قىران ەر بولسام، شاڭىراققا ۋىق قادارمىن.
وندىردەي ورەن جاس بولسام كەۋدەمدى كەرىپ وسەرمىن،
كوكتەمگى نۇر مەن نوسەرگە، كوكتەگى كۇنگە توسەرمىن.
قابىرىنا بارىپ اتامنىڭ قابىرعالارىمدى بەكىتتىم،
انامنان بارىپ باتا الدىم ، انا تىلىمە جەتىكپىن.
اسىعىم قالعان بەلدەر-اۋ، جاسىعىڭ ەمەس مەن سەنىڭ،
عاشىعىم قالعان تۋعان جەر – ساعىنىشىمسىڭ ەڭسەلىم.
التىن تۇنعان ارنادان لايلانعان وزەندەر،
اسىعاسىڭ باتىسقا، اشىناسىڭ سەزەم مەن.
و، تۋعان جەر!
تۇنىعىڭا پءىسءىردءىڭ، تۇعىرىڭنان ۇشىردىڭ،
قامىس قۇلاق تۇلپاردىڭ قايىس نوقتاسىن سىپىردىم.
جيعانىم مەن يمانىم، كىسىلىگىم دە كيەڭنەن،
سۇيەكتەن وتسە ىزعارىڭ سۇيەگىممەنەن سۇيەم مەن.
ءبىر تءۇيءىر توپىراعىڭا ءبىر تۋار ەرلەر جازىم بوپ.
اتانىن اتام قومداعان اتاقتى تاۋدا جازىق جوق.
اتىن ءبىر اتاعانىما قومداناتۇعىن يىعىم.
قايىرلى بولسىن وزگەگە قادءىرءى بيىك ۇيىعىم.
ەلىمنىڭ ەسكى دءاستءۇرءى جويىلماي تۇرىپ اتتانام،
قازان قۇلاعى تورتەۋىن مويىنداي تۇرىپ اتتانام.
جانارىم جانىپ جورتامىن، ءبورىمىن، ءبىراق اش ەمەس،
جاتىرقاعاندار جاۋ ەمەس، مۇسىركەگەندەر دوس ەمەس!
قاقپاندى باسىپ كەتكەندە تىرسەگىن شايناپ قالدىرعان،
بورىدەي ۇلىڭ بارعاندا قۇرمەتپەن قارا الدىمنان.
وزگە ەلدىڭ وزىق ءۇردىسىن اپارۋ ءۇشىن كەتەم مەن،
وقتان قالعان ورالمان اتانۋ ءۇشىن كەتەم مەن.
وتانعا جەتسەم وردالى وتتاي جۇرەگىم بۇلقىنار،
بەتىمنەن قاققان بۇل ءومىر بەتىمنەن سۇيەر كۇن تۋار.
و، بايتاق، قازاقستان دەپ الشاڭداي باسىپ جەتكەندە،
جاۋدا قالعان جەرىم دەپ جاۋتاڭداي جاسىپ كەتكەندە.
اببار كوشىپ جەتكەندە اپپاق ءبىر جاعا، اپپاق ار..
وسىعان دا اللا شۇكىر دەپ وتىراتۇعىن شاق بولار.
كوكتەم
شەك بارما ەكەن قۇدىرەتتىڭ ىسىندە،
مەن دالاما اينالىپپىن تۇسىمدە.
ماڭدايلارىم ءمارت، اسقاق
اينالىپتى جالاما قۇز جارتاسقا.
جانارىمدا جايىن تۋلاپ، اي تۇنەپ،
قاباعىمدا قايىڭ، تالدار بوي تۇزەپ.
كەڭسىرىگىمدى جۇپارلى جۇمباق ءان كەۋلەپ،
ميىعىمدا ميلليون گۇلدەر سانگە ورلەپ.
ەرىنىمدە اقشا بۇلتتار دامىلداپ،
يەگىمدە اققۋ-قازدار مامىرلاپ.
تاۋعا اينالعان تاناۋىمدى كۇن ءوبىپ،
مۇرتتارىمنىڭ اراسىنان بۇعى ءورىپ.
سول قۇلاعىم بورىلەرگە اپان بوپ،
وڭ قۇلاعىما دۇعا وقىپتى اپام كەپ.
وڭ قولىمدا قويشى جىگىت ىسقىرىپ،
سول قولىمدا سۇلۋ قىزدار ءىس تىگىپ.
كوبەلەرىمنىڭ كوك كىرەۋكە مۇزى ەرىپ،
الاقانىمدا ارۋ اتاندار كۇزەلىپ.
اياعىمدا كوش كەرۋەنى باقىتتى،
جىل قۇستارىن ەرتىپ كەلە جاتىپتى.
ەكپىنىمەن تەڭسەلتىپ جەر بەسىكتى،
ءدال كەۋدەمنەن ميلليون جىلقى ءوتىپتى.
جالى – جالىن، وت ورنىنداي تۇياقتى،
تۇلپارلاردان داۋىل تۇرعان سياقتى.
داۋىل عاجاپ ءبىر اۋناتىپ ولكەنى،
شىرىن ءتۇستىڭ جىرتىلىپتى جەلكەنى.
ءتۇس تۇڭلىگى جىرتىلعاندا وراسان،
ويانا ساپ جان-جاعىما قاراسام،
ءتوسقالتامنان تەلەفونىم تەپكىلەپ،
جاتىر ەكەن ءبىر سيگنال كەپتى دەپ.
تەلەفونىمدى ءدىر-دىر ەتكەن، ءدىر ەتكەن،
قولىما الدىم تۇلپار بوپ شاپقان جۇرەكپەن.
ءالىم جەتپەستەن داۋىسىمدى دا تۇزەۋگە،
دىرىلدەپ كەتتى ساۋساعىم، دىرىلدەپ كەتتى تىزەم دە.
باتىلدانار دا ەزبەلەپ،
«ماقۇلدان» ارىعا ءسوز دە جوق.
تۇتىعا بەردىم اشەيىن،
تۇقىرا بەردىم اشەيىن،
اياعىممەنەن جەر «قاسىپ»،
شىقشىتتى شىلقا تەرباسىپ.
و، داريعا-اي...
تۇسىمدە تاۋ بوپ كەتسەمدە،
ومىردە ءداۋ بوپ وتسەمدە.
بەكەرەكەن عوي، بەكەر عوي،
ۋىزداي جاپ-جاس ءبىر قىزدىڭ
ۋىسىندا عانا ەكەم عوي.
"قامشى" پورتالى
پىكىر قالدىرۋ